Hoofdstuk 2 van het boek heet “Here is the new there” en gaat over de hemel.
Het hoofdstuk begint met een verhaal over een schilderij dat de in christelijke kringen bekende scene laat zien van een kloof met vuur en aan weerszijden een “mooie” en een “nare” kant. Over de kloof ligt een kruis waar mensen overheen lopen van de ene naar de andere kant, natuurlijk vooral naar de “mooie”. Rob Bell beschrijft een gesprek dat hij had met zijn zus, waarin zij aangeeft dat ze als kind de bibbers kreeg van het schilderij. Het schilderij laat de bekende opvatting zien dat we op weg zijn naar een plek waar het beter is, de hemel. En die hemel is ergens anders.
In korte beelden laat Bell zien hoe we denken dat de hemel zal zijn. Een van de beelden die hij beschrijft is van de “eeuwige aanbiddings dienst in de hemel”, oftewel eeuwig liedjes zingen voor Jezus. Ik moet daar zelf altijd erg om lachen, omdat ik zelf ook niet geloof dat het leven bij God alleen maar daaruit zal bestaan.
Als het over de hemel gaat, is natuurlijk de vraag wie er wel en niet zullen zijn. Hij vertelt een verhaal over een voorganger die een vrouw vertelt dat de hemel zo heerlijk is dat ze haar dierbaren daar niet zal missen. Een reactie die mij ook altijd verwart, verbaast en irriteert.
Om meer over de hemel uit te leggen gebruikt Bell het gesprek tussen Jezus en de rijke jonge man als kapstok. De man vraagt: Wat moet ik doen om eeuwig leven te krijgen? Dat is vaak in ons christelijke leventje de belangrijkste vraag. Zorg voor armen, gerechtigheid, milieu etc. is altijd ondergeschikt, zegt Rob Bell. Ik ben het daar maar gedeeltelijk mee eens. De laatste jaren zie je dat christenen zich wereldwijd juist steeds meer bewust worden van de maatschappelijke verantwoordelijkheid die wij juist vanuit ons geloof hebben. In het kader van deze blogpost voert het te ver om de hele uitleg van het verhaal te geven. Dat zou een hele post op zich zijn.
Maar naar aanleiding van dit verhaal grijpt Bell terug op profetieën uit het Oude Testament over de hemel. Hij laat zien dat de hemel die daar beschreven wordt, aardig lijkt op….. de aarde! Maar dan getransformeerd, vernieuwd! De oude profeten, en Jezus-zelf, waren zich ervan bewust dat God al vanaf het begin op zoek was naar partners om voor de aarde te zorgen. De bedoeling is dat de aarde vrijkomt van alle vernietigende en afbrekende krachten en dat wij als mensen dan weer als partners met God kunnen samenwerken. Jezus leerde ons ook dat hoe we nu leven, zijn effect zal hebben op ons leven dan!
Bell geeft aan dat hij wel degelijk in een oordeel van God gelooft. God zal al de “slechte dingen”, oorlog, verkrachting, hebzucht, etc. in het oordeel brengen en er een eind aan maken. Hij wordt er vaak van beschuldigd een universalist te zijn, maar krijg ik een indruk dat hij dat niet is. Alleen hangt het er van af hoe hij het oordeel verder uit gaat werken.
Aan de hand van joodse betekenissen van woorden laat Bell zien dat het eeuwige leven, de hemel, nu al begint, als we met God leven: “To say it again, eternal life is less about a kind of time that starts when we die, and more about a quality and vitality of life lived now in connection to God.” Dit wordt ook wel het Koninkrijk van God genoemd, dat er al is, maar toch ook weer niet.
Het valt me steeds meer op dat Bell beeldend beschrijft. Daarmee sluit hij op zich wel aan bij de Bijbel, waar veel in beelden gesproken wordt. Kijk maar naar Jezus met Zijn gelijkenissen. Toch heb ik zelf het gevoel dat ik nog niet helemaal de vinger kan krijgen achter wat Rob Bell bedoelt en waar hij staat. Maar misschien wil ik dat wel te graag. Ik denk dat er in de loop van het boek meer duidelijk zal worden. Het volgende hoofdstuk gaat over de hel. Ik ben benieuwd.
David's notities en deuntjes 
Dat boek ga ik ook maar eens aanschaffen en lezen; klinkt tor nu toe zeer boeiend.
Zou het kunnen, dat hij bedoelt te zeggen dat we hier op aarde met elkaar een hemel kunnen creëren door onze slechte kanten de baas te worden en onze positieve verantwoordelijkheid te nemen?
Het is absoluut een boeiend boek!
Bell schrijft ook heel mooi, poëtisch soms. Ik denk dat hij gewoon bedoelt dat de hemel/het eeuwige leven al begint op het moment van onze wedergeboorte. Alleen gebruikt hij die term niet.
Dat heb je snel gedaan, een samenvatting van hoofdstuk 2. Ik vroeg me al af wat Bell over de Hemel zou schrijven. Een beetje teleurstellend weinig, als ik je verhaal zo bekijk. Bij Erwin E. Lutzer in ‘One minute after you die’, staat er al veel meer over. We willen dingen weten, omdat we ernaar gevraagd worden door de niet-gelovige. En vanwege onze zorgen over niet-gelovige vrienden en familieleden. Ook daar gaat Lutzer concreet op in. Zo zegt hij dat we dingen gaan zien en beleven vanuit Gods perspectief. Dat is een hele radicale uitspraak, te meer omdat de niet gelovige vaak stelt dat hij de hel verkiest boven een leven met een God die mensen naar de hel stuurt, omdat ze niet goed genoeg zouden zijn. Misschien is de hel wel een absolute onvermijdelijkheid?! Maar dat mag ons irriteren, want nu kunnen wij dit allemaal toch niet (ten volle) bevatten.
Met betrekking tot de betekenissen van die Joodse woorden, moeten we de dood als scheidslijn denk ik niet bagatelliseren. Dat is nu juist ons kernthema. Wat je zegt over het Koninkrijk (hier en nu) etc., hoort inderdaad bij een andere blogpost denk ik. Mooie theologie, maar niet zo realistisch. De aarde gaat goed naar de verdoemenis, zo langzamerhand, en dat mondiale plukje verdeelde christenen gaat dat echt niet tegen houden. Ja, ze schrijven er hele mooie boeken over, waardig een Nobelprijs, maar veranderen doet er natuurlijk bar weinig.
Ik was inderdaad ook een beetje teleurgesteld, had meer verwacht van zijn beschrijving. Al moet ik wel zeggen dat ik niet heel gedetailleerd ben geweest in mijn verslag, omdat de post anders te lang zou worden. Misschien moet ik dat boek van Erwin Lutzer eens lezen.
Dat commentaar over het Koninkrijk van God komt van mijzelf. Daar heeft Bell het niet over, maar ik moest eraan denken toen ik aan het schrijven was. Is een heel ander onderwerp, maar niet minder interessant. De dood als scheidslijn is er wel zeker, maar zeggen wij niet ook dat het eeuwige leven al begint als we in Jezus gaan geloven? En dat is meer waar Bell vanuit gaat. Dat past ook wel bij hoe ik het geloof.
Overigens is het natuurlijk zo, dat de wereld zoals we die nu kennen ten onder zal gaan, maar we hebben nog wel de opdracht om goed voor de schepping en de mensen om ons heen te zorgen. Dus aan de ene kant is het Koninkrijk van God een mooie theologie, maar ook heel realistisch. Jezus geeft gelijkenissen over het Koninkrijk waarin hij steeds zegt: “Het Koninkrijk is als….”. En dat geeft naar mijn mening aan dat het daadwerkelijk hier al begint.
Oké, mee eens dat het Koninkrijk in het hier en nu gestalte kan krijgen, al dan niet na de wedergeboorte. Maar ik zie wel uit naar meer. Als is het alleen al omwille van de verlossing van het lichaam. Komt vast omdat dat al begonnen is te vervallen. Hoop dit jaar namelijk Abraham te zien, en dan zal ik hem eens bevragen. Abrahams schoot, ook zo’n mooie term in dit verband. Ja, lees vooral Lutzer. Ik zal het boekje op een zondag aan je laten zien. Klein en compact, maar tjokvol met interessante gedachten over het hiernamaals.
Het Koninkrijk is zeker al begonnen. Hoeven we niet aan te twijfelen. Wat als blijkt, als straks de tijdsdimensie wordt weggerold, dat de schepping volledig heel wordt? Een hemel op aarde. De hemel dus. Zou perfect kunnen. Wat wel blijft is, dat mensen, binnen de tijdsdimensie, moeten kunnen aantonen dat ze geen vijand van God zijn geworden. Want voor vijandigheid is in de hemel “waar” die ook moge zijn, geen plaats meer.
De hemel? Of de nieuwe aarde? Volgens mij het laatste. En niet dat de locatie me verder zoveel uitmaakt, maar het beeld lijkt me ook gewoon te kloppen. God deed er 6+1 dagen over om de aarde bewoonbaar te maken. Ik denk niet dat mijn God een quitter is. Die zegt: ‘1e poging mislukt, nu weer iets anders proberen.’ Ik lees in de bijbel over een jaloerse/naijverige God, die wel wil laten zien hoe Hij het bedoeld heeft. De nieuwe aarde. Hetzelfde concept, vernieuwde uitvoering.
PS Wil je de term ‘universalist’ misschien even kort duiden?
In feite heeft hij het over de nieuwe aarde ja. Mooi hoe je omschrijft hoe God er tegenaan kijkt. Ik denk inderdaad dat het een soort 2e kans is.
De term universalist betekent dat iemand gelooft dat alle mensen uiteindelijk bij God zullen komen (gered worden). Dit wordt ook omschreven als de leer van de alverzoening.
Lees net dat Jehova Getuigen die niet bij de 144.ooo horen, naar de aarde gaan. En dat vinden ze stiekem heel prima. In de hemel is het maar eng. God eeuwig prijzen en meer moeilijke of onverwachte dingen. Op aarde weet je tenminste waar je aan toe bent en kun je nog beetje eigen baas spelen; in je nieuwe woning en zo 🙂
Nee, geef mij maar de hemel man. Hoog en droog in Zijn aanwezigheid. En dat prijzen? Wedden dat dat tegen die tijd vanzelf gaat!
’t spiet me donders Paul, maar in de hemel zul je het toch echt zonder God moeten doen. Openbaring 21:3 en 22:3. Alhoewel, 21:2 en 21:10 lijken weer jouw visie te weerspiegelen. Interessant. En lofprijzen? ’t Maakt mij echt geen bal uit. Alles zal goed zijn en dus zal ik het goed vinden, wat ‘het’ ook moge zijn.
Volgens mij komen er een nieuwe hemel en een nieuwe aarde. Dus helaas gaan we niet hoog en droog daar boven zitten. Maar wel verwacht ik een geweldige, mooie, volmaakte aarde!
Erwin W. Lutzer on alternatieve teachings:
“There are two alternative theories that vie for acceptance. One takes the hell out of the forever, the other takes the forever out of hell.” Uit: One Minute After You Die.
Haha, mooie spreuk!
@Rob. Helemaal mee eens Rob. We hebben via Twitter en jouw blog al eerder wat heen en weer gesproken over bijvoorbeeld “De eeuwige aanbiddingsdienst in de hemel”. Ik denk inderdaad dat na de terugkomst van Jezus de aarde hersteld zal worden naar de staat waarin God haar bedoeld had, mooi dat je het “De hemel op aarde” noemt. Alle kwaad zal daar uitgebannen zijn, dus ook vijandigheid naar God. Mooi!